Vluchteling in mijn huis

De laatste dagen denk ik steeds aan Igor. De vluchteling bij mij in huis in 1998. Ook in die tijd kwamen er veel vluchtelingen naar Nederland. Ik trok me dit aan. Ik was begaan met de mensen en vond het interessant ze beter te leren kennen. En ergens hoopte ik mezelf ook beter te leren kennen in relatie tot deze mensen. Dus wat deed ik? Ik dook er volop in.

Blog
Vluchtelingen

Eén van die mensen was Igor. Hij kon niet terug naar de Oekraïne. Ik woonde in die tijd in een woongroep. Ik nam hem bij mij in huis, in de kamer naast mij, en samen met een vriend nam ik hem onder mijn hoede. In het begin was het wat onwennig. Hij vroeg voor alles toestemming en bedankte me tien keer per dag. Ik had leuke gesprekken, het was gezellig. Maar het was soms ook intensief om elke dag thuis te komen en met iemand te moeten afstemmen. Ik kreeg veel vragen uit mijn omgeving. Wie was die jongen en was hij wel te vertrouwen? Ik bracht hen met elkaar in contact.

Uiteindelijk ontstonden er leuke contacten en ook handel. Igor kreeg een naaimachine en ontdekte dat hij goed kon naaien. Voor veel mensen maakte hij tegen vergoeding kleding op maat. Het begon hem zo goed te bevallen dat hij niet meer weg wilde. En zeker niet naar de Oekraïne, waarvoor wij met hem en Vluchtelingenwerk de papieren aan het regelen waren. Hij gaf aan daar geen perspectief te hebben.

Toch kon hij na een klein jaar niet meer op de kamer blijven. De afspraak was dat het tijdelijk was. De papieren voor terugkeer waren inmiddels beschikbaar. En de kamer moest weer aan iemand anders verhuurd worden. Uiteindelijk heb ik hem letterlijk aan de hand moeten nemen naar Schiphol. De stap terug naar de Oekraïne leek voor hem te groot.

Wat heb ik hieruit geleerd? Dat je verwachtingen moet uitwisselen met de vluchtelingen die je opneemt. Vraag wat zij verwachten. En wees reëel over wat je kan bieden. Denk ook na over de impact die het op je eigen leven heeft. Sommige mensen in je omgeving vinden je misschien een rare snuiter als je een vluchteling opneemt. Of je krijgt te maken met weerstand. Ik heb ook geleerd hoe belangrijk het is om te investeren in werkperspectief voor de mensen die terugkeren. De ellende in die landen is na een oorlog immers nog lang niet voorbij.

Ik heb geen contact meer met Igor. Ik hoop dat ik een kleine bijdrage heb kunnen leveren aan zijn leven. Hij heeft in ieder geval mijn leven verrijkt. 

Deze blog verscheen eerder op Trouw.nl.

Meer informatie?Neem contact op met:

Jolanda Elferink

icon_chevron Stuur een e-mail
icon_chevron 06-55440640
Afbeelding