Actueel

Corona heeft een immense stempel op mens en maatschappij gedrukt, de nare ervaringen van deze coronajaren zullen ons nog lang achtervolgen. Zo zal ik nooit vergeten op wat voor lugubere wijze in de pandemie duidelijk werd hoe het zit met de emotionele band tussen veel Nederlanders met een migratieachtergrond en Nederland. Dode lichamen lagen wekenlang in een mortuarium bij Schiphol op de laatste vlucht naar het ‘vaderland’ om daar begraven te worden. Een pandemie dus die de mens confronteert met een boel lastige kwesties, ook met de vraag waarom Nederland ook een halve eeuw na migratie niet als vaderland is?

‘Polarisatie en verzet zijn belangrijk in een democratie’, zo betoogde de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema vorige maand in de door haar uitgesproken Abel Herzberglezing. Verzet tegen uitsluitende maatschappelijke normen en opvattingen is noodzakelijk om emancipatie van minderheidsgroepen in gang te zetten. Als groepen - die minder rechten hebben of gediscrimineerd worden - voor zichzelf opkomen, dan levert dit ongemak en spanningen op. Maar dit ongemak is, zo laat de geschiedenis zien, vaak tijdelijk. Uiteindelijk ontstaat een nieuw maatschappelijk evenwicht waarin groepen meer gelijk zijn aan elkaar. Voorbeelden hiervan zijn het vrouwenkiesrecht, de afschaffing van de slavernij en de emancipatie van homoseksuelen in de jaren 80.

'Ik heb niemand om mij heen die me kan helpen en heb een brief van de woningbouw-corporatie ontvangen. Ik moet samen met mijn twee jonge kinderen het huis uit als ik mijn huurachterstand niet betaal binnen 10 werkdagen. Help!' Dit soort hulpkreten zie ik regelmatig voorbijkomen bij het Nationaal Zakat Fonds (NZF). Een fonds wat met Zakat-gelden behoeftigen in Nederland helpt om hun leven weer op orde te krijgen door samen te zoeken naar innovatieve oplossingen.

Op 1 juli 1863 werd de slavernij afgeschaft in de voormalige Nederlandse kolonies Suriname en de Nederlandse Antillen. De tot slaaf gemaakte Afrikanen moesten echter nog 10 jaar langer doorwerken op de plantages in de kolonie Suriname. Vele nakomelingen van deze tot slaaf gemaakte Afrikanen voelen nog dagelijks de littekens van de erfenis van ons nationaal slavernij- en koloniaal verleden, wanneer zij racisme en discriminatie ervaren.