De man met de droombaan streeft nog hogere doelen na

‘Ik kom in mijn wijk Overvecht zoveel talent tegen, echte slimmeriken, jongeren met veel potentie. Daar herken ik mezelf in. Ik had de karaktereigenschappen om mijn doelen te behalen, maar dat heeft niet iedereen. Jongeren die dat nog moeten ontwikkelen, geven wij met Stichting Durf te Dromen een duwtje in de rug. Om dat goed te doen nemen we van hun ouders, die om wat voor reden dan ook hun kinderen niet altijd kunnen ondersteunen, al zouden ze dit graag wel willen, een klein stukje van de opvoeding over’, aldus Redouan.

‘Ik verzet me tegen de negativiteit over achterstandswijken. Als je als jongere te vaak hoort dat je in een kansarme wijk woont, dan ga je vanzelf geloven dat je geen kansen hebt. Als je wordt behandeld alsof je minder waard bent, krijg je vanzelf een minderwaardigheidscomplex. Pas zei een van mijn Durf te Dromers: “Ik krijg steeds te horen dat ik 4 fout heb. Maar waarom zegt er niemand dat ik er 6 goed heb?” Laten we daar wat vaker aan denken, vanuit de positiviteit. En ons allemaal met hart en ziel voor deze jongeren inzetten, hen kansen bieden.’

Zes speerpunten

Redouan putte voor de aanpak en prioriteiten van zijn stichting uit zijn eigen jeugd in Overvecht, zijn jaren op een ‘wit, christelijk gymnasium Utrecht’ en alle hulpverlening die hij de wijk in en uit zag gaan. Oftewel: thuis, school en straatcultuur gemengd werd het concept van Durf te Dromen. De zaken die zijn ontwikkeling hebben versterkt en de zaken die hij nodig had maar op dat moment niet trof verwerkte hij tot zes speerpunten, die allemaal te maken hebben met opvoeding, ouderbetrokkenheid, bijscholing, talentontwikkeling, beroeps- en sportoriëntatie en diversiteit & inclusie: ‘Wij bieden een breed pakket.’

Zolang niemand je kan bewijzen dat iets niet kan, bestaat er altijd een kans dat het je lukt.

Bij Durf te Dromen geen kortstondige projectjes maar langjarig commitment. ‘Wij begeleiden vanaf groep 3 op de basisschool tot de 6e van de middelbare. Ik denk dat er te weinig preventief wordt geïnvesteerd in jongeren. Dit gebeurt vaak pas als er al iets is misgegaan. Dat zie je soms ook gebeuren op scholen.’

Frustrerend

Het contact met de ouders moet goed zijn, het wantrouwen dat zij in welzijnsorganisaties hebben is diepgeworteld. Redouan: ‘Een projectje hier en een projectje daar. Een fotootje voor de publiciteit: en dat was het dan vaak ook. Dat zie ik vanaf mijn jeugd al gebeuren. Er zijn de afgelopen jaren miljoenen mijn wijk in gepompt. Welzijnsorganisaties kwamen en gingen, maar er verbeterde weinig. Als er al eens goede mensen in de wijk werkzaam waren, dan verdwenen ze al snel weer. Dat ziet iedereen in de wijk en is heel teleurstellend en frustrerend. Overvecht zie ik als een voetbalclub, je moet de beste spelers opstellen!’

Gedegen, met een breed pakket. Met een positieve instelling, langdurig en met betrokken ouders. Het is hard werken om in een wijk als Overvecht dromen waar te maken. ‘We kunnen niet ontkennen dat er problemen spelen in mijn wijk zoals werkloosheid, criminaliteit, er wonen veel mensen met gezondheidsklachten en psychosociale problematiek. Maar dat neemt niet weg dat er ook prachtige dingen gebeuren die onderbelicht blijven. Een ding is zeker; wij hopen dat wij ouders kunnen ondersteunen in de ontwikkeling van hun kinderen en willen samen met de kinderen altijd blijven kijken naar mogelijkheden in plaats van problemen. Dit heeft een lange adem nodig. De kinderen zijn de toekomst en daar investeren we maar al te graag in’, aldus Redouan El Yaakoubi.