De grond van Nederland is wel goed genoeg voor de eeuwige rust

Voordat ik verder ga over het vraagstuk of Nederland ooit wél als een stuk grond gezien kan worden dat geschikt is voor de eeuwige rust, een alinea erbij om de ernst van de kwestie beter te laten zien. Mensen vliegen zelfs hun bij de geboorte overleden baby’s naar Marokko of Turkije. De Nederlandse grond is dus absoluut geen optie voor een begraafplaats, ook als het om pasgeboren wezentjes gaat die zo ongelukkig waren dat ze met geen enkele grond in aanraking hebben kunnen komen.          

Afkeer

Wat ligt ten grondslag aan deze totale weigering van Nederland als de plek voor ook na de dood? Wat is de bron van de afkeer jegens Nederland dat maakt dat mensen per se een begraafplaats ver van Nederland willen, wat meteen ook een rustplaats betekent die ver van familie en dierbaren in Nederland is? Is Nederland, aangezien het in de aard ligt van de mensen om zo dicht mogelijk bij hun huizen en hun dierbaren begraven te willen worden, als het ‘thuis’ mislukt? Heeft Nederland, als het gaat om het deel laten worden van al haar inwoners van gemeenschappelijke idealen en dromen, het zodanig laten afweten dat een deel van die inwoners antwoorden door het land als de eeuwige rustplek af te wijzen?  

Het ontbreken van het wij-gevoel is het ergste dat een land kan overkomen

Wij-gevoel

Het is tijd om na te denken over dit fenomeen en over wat Nederland staat te wachten als het ‘wij-gevoel’ bij grote massa’s mensen helemaal wegvalt. Het ontbreken van het wij-gevoel is het ergste dat een land kan overkomen en we moeten, zonder in de val te vallen van nationalistische retoriek, een manier vinden om de mensen van dit land te laten houden. Zoveel dat ook mensen met een andere achtergrond automatisch aan Nederland denken als ze het over de toekomst van henzelf en die van hun kinderen hebben. Boven en onder de grond. Nederland moet voor ons het ‘geliefde vaderland’ worden waar we niet alleen onze mooiste herinneringen delen, maar waar ook het stukje land is van onze begraafplaatsen.      

Investering in geluk

Liefde voor het land waar je in woont is een investering in geluk. Een gevoel dat in alle opzichten waardevoller is dan de schijnliefde voor een ver land waar alle sentiment stoelt op de illusies van wat zonovergoten weekjes vakantie. Het is de pure liefde voor het land waar je geboren en getogen bent. Waar je de solidariteit van de medelanders hebt ervaren. Waar de planten van de tuincentra in jouw huiskamer bloeien of doodgaan. Waar je kinderen naar school gaan. Waar je een blauwtje loopt, waar je de partner van je leven vindt… Waar de ambulancebroeders je na een val naar het ziekenhuis dragen. Waar je dochter leert voetballen en waar de mooie stem van je zoon wordt ontdekt. Een land waar je je dromen verwezenlijkt en daarbij gesteund wordt door de mensen van je ‘eigen’ land…

Het prachtige plateau dat Nederland is, is het dus nog niet waard om gekoesterd te worden als de plek waar de toekomst van de levenden en van de doden ligt

Nederland is uiteraard geen utopisch ideaal, ook hier problemen genoeg. Vooral voor mensen die vanwege hun afkomst extra kwetsbaar zijn. Maar als je het mij vraagt is het nog steeds een land dat het waard is om van te leren houden. Een land dat het waard is om de loyaliteit eraan niet aan de religieuze geschiedenis of aan de geschiedenis van de voorouders op te hangen maar aan de vrijheden die voor alle inwoners grondwettelijk zijn gegarandeerd.  

Het virus heeft veel blootgelegd in de wereld, ook dat een deel van de Nederlanders bereid zijn om hun dode dierbaren wekenlang op een vliegveld te laten wachten omdat de grond van Nederland niet goed genoeg is voor de eeuwige rust. Het prachtige plateau dat Nederland is, is het dus nog niet waard om gekoesterd te worden als de plek waar de toekomst van de levenden en van de doden ligt. En dat terwijl alleen al de handen van de verpleegkundigen die onze dierbaren in hun laatste uren over het hoofd hebben gestreeld mooier zijn dan alle bergen, rivieren, beekjes en bloemen van de landen van herkomst bij elkaar.