Een urgent pleidooi voor de oprichting van het Migrantenmuseum

Ik heb de krant gelezen die op de dag verscheen waarop ik ben geboren. Beter gezegd: ik heb de Nederlandse krant gelezen die op de dag verscheen dat ik ‘op papier’ ben geboren. Over deze consternatie straks meer. Wat ik wel alvast kan verklappen, is dat in de krant van die woensdag uit 1969 onder meer staat: ‘Eskjol beticht De Gaulle van dubbele moraal’.
 

Blog
Europese arbeidsmigranten

Het is heel wat jaren in de mode geweest om overal te roepen dat de absolute waarheid niet bestaat. Van die absolute waarheid had de Franse president blijkbaar ook geen kaas gegeten. Wat betreft de waarheid over de migratie van mijn eigen vader; die verliet wel in vastberadenheid de bergen van de Kaukasus voor een bestaan als gastarbeider in Nederland, maar achteraf zou die ‘gewenste realiteit’ meermalen verstoord worden door de politie die op illegalen joeg. Aangezien vader voor zijn vertrek bij het bevolkingsregister langsging en zijn nog niet geboren kind alvast liet inschrijven met de naam Erdal was de enige onomstotelijke waarheid van die dagen wellicht de dikke buik van moeder. 

Op mijn verjaardag die dus niet echt mijn verjaardag is, stond in de krant in Nederland ook dat minister Klompé een steun van tien miljoen gulden voor de bioscopen heeft beloofd. Op de dag dat de migrant, die het niet zo nauw nam met de feiten, zich op de besneeuwde wegen begaf, werd er in zijn toekomstige land ook een driejarig meisje ontvoerd. Zo werd vermeld in de krant. 
Nu zijn we vele jaren verder, de met de feiten jonglerende migrant is inmiddels ter aarde besteld in zijn geboorteland, het kind waarvan de werkelijke geboortedag door niemand genoteerd of onthouden is, is collega’s geworden met de krantenmensen die een leven lang de waarheid achterna jagen, om in de meeste gevallen er achter te komen dat ze in de luren zijn gelegd door de leugen. Iedereen neemt uiteindelijk de waarheid en de feiten met een korreltje zout. 

Behalve een museum 

In dit tijdperk van de door technologie, kunstmatige intelligentie en menselijke kwaadaardigheid gesteunde manipulatie is het museum de beste vriend van de lange adem van de waarheid. Immers, het gaat er uiteindelijk niet om dat in de Nederlandse krant van 15 januari 1969 is vermeld dat een Zuid-Afrikaanse hoogleraar wegens liefde is berecht. Wat werkelijk toedoet zijn de liefdesbrieven die de hoogleraar heeft geschreven. En of ze literaire waarde hebben. Zo veel dat de brieven het waard zijn om in een museum te staan.

Om via deze lange aanloop uit de doeken te doen waar ik voor pleit in dit stuk: er moet een Migrantenmuseum komen in Nederland. 

In deze tijden van de alternatieve feiten en de regelrechte leugen, is de oprichting van het Migrantenmuseum urgenter dan ooit

Tien jaar geleden was een dergelijk museum ook nodig. Toen compenseerde ik dat gemis door in een tijdschrift wekelijks verhaaltjes te publiceren waarin ik iedere keer een virtueel voorwerp in dat museum beschreef. Nu echter, zestig jaar na de komst van de eerste gastarbeiders, in deze tijden van de alternatieve feiten en de regelrechte leugen, is de oprichting van het Migrantenmuseum urgenter dan ooit.

Geloof me, met het gegeven in de hand dat de migrantenzoon op zijn geboortedag eigenlijk helemaal niet geboren was, kan men straks helemaal aan de haal gaan met alles wat er is voorgevallen bij die migratie. Om in het postmoderne jargon te praten: is tenslotte niet alles betrekkelijk? Wie heeft dit stuk in werkelijkheid geschreven dan? Wat is er trouwens waar van wat de migranten vertellen? Hebben die gastarbeiders wel echt bestaan?

Hoe moeilijk is het om in deze complexe tijden als schrijver van dit stuk en als toekomstige directeur van het Migrantenmuseum de mentale gezondheid te bewaren. Maar gelukkig is er het perspectief op het Migrantenmuseum, dat met al zijn objecten, brieven aan het moederland, films en geluidsopnames, mij op de been houdt. Ook behoefte aan de kracht die door de waarheid in het Migrantenmuseum wordt ingegeven? Neem contact met mij op. Dan stropen we samen de mouwen op voor de oprichting ervan. Tenminste, in het geval het kind, zoals zijn vader heeft gemeld aan de ambtenaren daar tussen de bergen, echt geboren is. In dat geval kunnen we koffie drinken en mooie plannen maken.   

pension gastarbeiders, Breda, 1979
Piet Blanken

Pension gastarbeiders, Breda, 1979

Dit is de laatste blog voor KIS van Erdal Balci

Meer informatie?Neem contact op met:

Erdal Balci

Afbeelding