Ik word

Ik heb mijn kinderen opdracht gegeven om de temperatuurwaarde van de elektrische verwarming van ons huis permanent aan te passen op 18 graden Celsius. ‘Probeer de temperatuur niet te verhogen!’, blafte ik naar hen. Ik controleerde de meting van de verwarming en ontspande. Als ik me warm voelde, moest ik de meting altijd boos controleren. Ik heb altijd ruzie met mijn kinderen. Gedurende de winter proberen we ons warm te voelen door meer kleding te dragen. Om de temperatuur van ons huis niet te verhogen. Ik dring er altijd bij mijn kinderen op aan om zich dik te kleden. Als de bitterheid van de vriestemperatuur toeneemt, moeten we schuilen in onze dekens. Ik word niet afhankelijker van onze kachel. Het is niet omdat ik me niet graag warm voel, ik zou graag de kachel dag in dag uit willen gebruiken, maar mijn innerlijke ziel vraagt me altijd: ‘Hoe ga je de gasrekening betalen?’

Ik heb geen hekel aan warme temperaturen. Als ik het ijskoud heb, kan ik niet denken en werken. Alles wordt donker. Ik kan mijn voeten niet bewegen. Dan duikt mijn ziel in mijn duistere geest. Geluk keert me de rug toe. Dit gevoel maakt me gek. ‘Ga gewoon naar bed en slaap, probeer de volgende dag jezelf te troosten en verstop je in een deken’, beveelt mijn ziel me. Maar ik kan niet doen wat mij is verteld. Omdat ik kinderen heb, die alle luxe en comfort van mij verwachten.

Mijn 'vandaag' is echter het resultaat van plotselinge toevalligheden en een huwelijk

Mijn gisteren is niet gekoppeld aan vandaag

Ik probeer altijd een goed gesprek te voeren met mijn verleden en mijn toekomst. Ik denk dat ik een gezegde heb gelezen: ‘Degene die in het verleden leeft, is begonnen te sterven.’ Mijn dagelijkse contemplatie is altijd om een zinvol leven te leiden. Mijn verleden is degene die me gevormd heeft om de vrouw van vandaag te worden. Hoe combineer ik het verleden en de toekomst op dezelfde manier in het echte leven? De toekomst en het verleden zijn altijd met elkaar verbonden. ‘Gisteren’ geeft altijd zijn tijd en energie weg aan vandaag tot morgen. Maar de manier waarop mijn 'gisteren, vandaag en morgen' verbonden zijn is anders. Mijn 'gisteren' is niet gekoppeld aan mijn 'vandaag'. Mijn verleden was gebaseerd op concrete gronden en een reeks gebruikelijke en vriendelijke gebeurtenissen. Mijn 'vandaag' is echter het resultaat van plotselinge toevalligheden en een huwelijk.

In mijn verleden, als mij werd gevraagd wat ik in de toekomst zou willen zijn, zou mijn antwoord zeker 'een schrijver of een journalist' zijn. Deze droom werd gisteren werkelijkheid. Ik werd een slimme vrouw genoemd en heb meer dan tien jaar op radio- en televisieafdelingen gediend. Tijdens deze zoete en gedenkwaardige tijd was ik in staat om mijn ziel te lezen en te luisteren. Ik werd wat ik droomde te zijn.

Ik denk dat deze training me zal helpen mijn zelf te herontdekken

Mijn zelf herontdekken

Nu ben ik uitgenodigd voor de training 'Ik word'. Ik zei: ‘Ik denk dat deze training me zal helpen mijn zelf te herontdekken.’ Het doel van de training is om baankansen te geven aan mensen zoals ik, die zonder baan leven. Ik en drie andere mensen hebben deelgenomen. De oudere is 62 jaar oud. Vanwege zijn leeftijd is hij niet in staat om de baan te krijgen die hij vroeger had. De andere man die net zo oud is als ik, is ver verwijderd van de technologieën van de moderne wereld. Dus ik denk dat hij de openstaande vacature niet zal vervullen. Hij probeerde het verschillende keren maar slaagde niet. De derde is een vrouw die al 30 jaar geen baan meer heeft. Huwelijk, opvoeden was een reden voor haar die ze noemde omdat ze in het verleden niet werkte. Ik heb veel overeenkomsten met deze dame. We kwamen beiden uit een ander land, voor ons is Nederland ons tweede land.

Ik weet dat je je afvraagt, ‘Hoe zit het met jou?’. De afgelopen 15 jaar was ik werkloos omdat ik afhankelijk was van mijn huwelijk, het opvoeden van kinderen en wat gezondheidsproblemen. Je zou kunnen zeggen dat het opvoeden van kinderen iemand niet kan belemmeren om een baan te hebben, dat kan enigszins kloppen. Maar toch, wanneer ik dat met mijn innerlijke zelf bespreek, kom ik er altijd achter dat het grootste probleem voor mij is dat ik geen baan heb, en dat ik mijn verleden in mijn huidige situatie niet kon correleren.

Ik had wat anders kunnen zijn, en ik had de bloem van het laagland kunnen zijn die de hooglanden domineert, met de hulp van iets of iemand die bereid is te investeren in het floreren van mijn dromen

Laaglandbloem

Vroeger was er geen enkele kans voor een laaglandbloem te groeien in de hooglanden. Maar tegenwoordig is met behulp van technologie alles mogelijk. Als je de wil en toewijding hebt kun je je doelen bereiken. De afgelopen 15 jaar was ik een zaadje dat overwinterde in het donker. Maar het was niet voor niets. Ik had wat anders kunnen zijn, en ik had de bloem van het laagland kunnen zijn die de hooglanden domineert, met de hulp van iets of iemand die bereid is te investeren in het floreren van mijn dromen. Ik heb altijd gedroomd van een doel in mijn leven, zelfs voor de plundering van 'inkomen' ben ik verplicht te werken, voor mij is het moeilijk om mijn levenslange droom en verlangende prestatie te veranderen.

Ik kan het zaad van het laagland zijn dat op zoek is naar waar ik land wil beplanten, om een vrucht te geven op mijn huidige plek. De workshop ‘Ik word’ kan alles voor mij bieden wat ik niet ben. Echter, met of zonder mijn wil, komt mijn droom altijd op de voorgrond. In mijn verleden dachten mijn vulpen en mijn hart altijd: ik kan zijn wie ik wil zijn als ik hard werk om mijn dromen te vervullen. Het zou nu of later kunnen zijn wanneer ik mijn dromen zal verwezenlijken. Ik zal mijn verstand verliezen vanwege de ijskoude temperatuur vandaag in mijn huis. Ik kan het af en toe druk hebben om mijn verwarming te controleren, het zou kunnen zijn dat mijn armen en benen zijn gehurkt, maar mijn ziel en mijn dromen zijn dat niet. Om mijn dromen tot leven te laten komen, blijf ik dromen. Ik realiseerde me dit nadat mijn pen mijn wandeling wil heroriënteren met mijn echtheid, duisternis, de angst, de wanhoopdrift en, in mijn macht, mijn onsterfelijke droom, mijn geweten dat ernaar streeft om gisteren en vandaag te combineren met mijn kracht en mijn innerlijke moed om te werken aan mijn doelen tijdens de vijf dagen in de workshop.