Kap met integratie, begin eens met vermenging

In 2011 was Mark Rutte bij een Nederlandse afdeling van een Turkse werkgeversorganisatie, gelieerd aan een conservatief-islamitische religieuze stroming uit Turkije. De mannen met wie Rutte sprak, konden amper Nederlands spreken en hebben allemaal patriarchale, orthodox-islamitische, homofobe en antisemitische ideeën. Rutte zei daar: ‘Jullie zijn het toonbeeld van integratie.’

Blog
Integratie- en inburgeringsbeleid

In hetzelfde jaar was er de grote schoonmakersstaking in Nederland: man en vrouw door elkaar, van alle kleuren, van alle religies en non-religies, met en zonder hoofddoek, gemengd met elkaar, die zich inzetten voor een gezamenlijk doel. Niemand die hen ‘een toonbeeld van succesvolle integratie’ noemde.

Integratie?

Deze twee voorbeelden geef ik om te illustreren hoe, om het even subtiel uit te drukken, we in Nederland een compleet achterlijke definitie van ‘integratie’ hanteren. Integratie komt neer op: veroorzaken die kleurlingen overlast of niet? Bijna letterlijk ook zo geformuleerd.

Het woord allochtoon pakt mijn burgerschap van me af

Elk jaar verschijnt er een SCP Jaarrapport Integratie: de drie grootste graadmeters voor ‘integratie’ zijn arbeidsmarkt, onderwijs en criminaliteit. Maar waarom mag ik niet integreren als bijstandsmoeder, of als werkloze hooligan of als tasjesdief? Niemand zal zeggen dat een witte werkloze crimineel niet is geïntegreerd.

Het totale falen van de Nederlandse wetenschap en politiek als het gaat om het concept ‘integratie’ blijkt ook wel uit de rare, Orwelliaanse termen die we in Nederland gebruiken. Bijvoorbeeld ‘allochtoon’. Nederland is vrijwel het enige land in de wereld – de Vlamingen hebben het van ons overgenomen – waar burgers ‘allochtonen’ worden genoemd. Met dat woord blijven we mensen die we niet als onderdeel van ‘ons’ beschouwen in een apart hokje duwen. Het woord allochtoon pakt mijn burgerschap van me af.

Nederlands landschap hokjesdenken

Apartheid

Apartheid is trouwens ook een Nederlands woord. In mijn boek leg ik uit hoe Hendrik Verwoerd, de in Amsterdam geboren architect van de Zuid-Afrikaanse apartheid, bijna letterlijk hetzelfde argument gaf als later de Nederlandse multiculturalisme gaven om zogenaamde integratie te bevorderen. ‘Verschil moet je vieren. Mensen moet je niet dwingen om te mengen, want dat is assimilatie. Het gaat om goed nabuurschap. Je moet de eigenheid van groepen stimuleren en bewaren.’ Enzovoorts.

Een historisch gedachte-experiment laat zien hoe wereldvreemd de Nederlandse invulling van ‘integratie’ en ‘multiculturalisme’ is geweest. Stel dat Turkije zich in de jaren na de Tweede Wereldoorlog economisch hard had ontwikkeld. En stel dat Nederland arm en grotendeels agrarisch was gebleven. De Turkse industrie bloeit en al snel ontstaat er een arbeidstekort. Ankara besluit vervolgens om ‘gastarbeiders’ uit Nederland te halen. Grote groepen mensen uit gebieden als Staphorst, de Achterhoek, Zuid-Limburg, Zeeland en Friesland vertrekken naar Turkije om daar te werken. Na een aantal jaren brengen ze hun vrouwen en kinderen ook over.

De Turkse overheid constateert dat de Nederlanders geen ‘gasten’ meer zijn. Vanuit Ankara besluit men dan integratiebeleid te maken. Stel dat de Turkse overheid clubs zoals de SGP, Opus Dei en de Nationaal-Socialistische Beweging gaat subsidiëren om in Turkije de ‘integratie’ van Nederlanders te bevorderen. Deze ultraconservatieve en extreemrechtse clubs krijgen geld en faciliteiten om allerlei stichtingen, scholen, media en internaten op te richten in heel Turkije. Dit noemt men in Turkije ‘multicultureel’ en ‘integratie met behoud van de eigen cultuur’. Deze clubs slagen er vervolgens in om Nederlanders in Turkije vijftig jaar lang te hersenspoelen en in hun houdgreep te houden. En linkse Turkse intellectuelen en academici zijn de grootste pleitbezorgers van Nederlandse neonazi’s, zwartekousengereformeerden en schimmige katholieke sektes. Zo’n vreemde gang van zaken zou ondenkbaar zijn.

Toch is dit exact wat er is gebeurd in Nederland toen de gastarbeiders hiernaartoe kwamen.

Nederlandse vlag

Máxima had gelijk

Begrijp me niet verkeerd, het lijkt nu alsof ik alleen mijn witte landgenoten bekritiseer. Nee, veel landgenoten van kleur omarmen dit apartheidsdenken. Als jij als jonge student die in Nederland geboren en getogen is, zegt: ik ben geen Nederlander en als ik mijn studie af heb ga ik terug naar Turkije, moet je niet zeuren als Wilders hetzelfde zegt.

Máxima zei: 'Nederland is geen Artis. Juist verscheidenheid en vermenging geven ons kracht'

Ik ben tegen het instituut koningshuis, maar vóór de prachtige, beschaafde mensen in het koningshuis. Maxima had helemaal gelijk toen ze zei 'dé Nederlandse identiteit bestaat niet'. Er brak een storm van verontwaardiging los, vooral vanuit rechts Nederland. Voor het eerst was er kritiek op de tot dan toe zeer populaire prinses. Geert Wilders noemde haar woorden ‘politiek correcte prietpraat’. Rita Verdonk, toen nog populair, vond Máxima’s uitspraken ‘een ondoordachte actie’. Een woordvoerder van de VVD-fractie reageerde met: ‘Nederlandse waarden en normen mogen niet overboord gegooid worden, dat blijft de kern van onze kritiek’ [op de uitspraken van Máxima].

Het maakte niet uit dat Máxima in haar toespraak uitlegde: ‘Nederlanders denken nog te veel in scheidslijnen. Soort bij soort. Maar Nederland is geen Artis. Juist verscheidenheid en vermenging geven ons kracht.’ Haar suggestie dat er geen eenduidige Nederlandse identiteit bestaat van Texel tot Limburg, maakte Máxima toch doelwit van hoon.

We zijn allemaal Nederlanders

Daarom eindig ik met de volgende oproep naar iedereen in Nederland: omarm burgerschap eens een keer. We zijn allemaal Nederlanders. Stop met die rare termen als allochtoon. Kap met zogenaamd integratiebeleid dat er alleen maar op is gericht om mensen apart van elkaar te houden.

Begin eens met vermenging.

 

Deze blog heeft Zihni Özdil uitgesproken tijdens de presentatie van het Jaarbericht 2015 van Kennisplatform Inclusief Samenleven.

Meer informatie?Neem contact op met:

Zihni Özdil

Afbeelding