Parlementaire ondervragingscommissie

Volgens mij is er iets anders aan de hand dan die handvol moskeeën die eventueel geld doorgesluisd krijgen van dubieuze stichtingen in het Midden-Oosten. Hoe dan ook zullen veel moskeeën, die toch al onder het vergrootglas liggen, ervoor gezorgd hebben dat hun geldbronnen zo complex te traceren zijn dat ze nooit uitkomen bij stichtingen of personen van ideologisch bedenkelijk allooi. De Nederlandse wetgeving, die grote bedrijven faciliteert zodat ze geen of heel weinig belasting betalen, geeft hen daarvoor alle mogelijkheden. Verder is het zo dat volgens imam Yassin Elforkani van de Amsterdamse blauwe moskee, het hooguit tien moskeeën zijn die financieel gesteund worden door bronnen uit ‘onvrije landen’. Dezelfde Elforkani betoonde zich in het NPO1-radioprogramma Dit Is De Dag tegenover interviewer Tijs van den Brink uiterst getergd over de onkunde van de diverse commissieleden betreffende het reilen en zeilen van de moslimgemeenschap in Nederland en de manier waarop zijn collega Jacob van der Blom ‘geroast’ werd. Hij verklaarde op uitdagende toon dat hij ‘in meerdere steden in het land’ net zulke mooie moskeeën als in Amsterdam ging bouwen en hij verklaarde onverbloemd dat dat met buitenlandse steun zou gaan plaatsvinden.

Volgens Elforkani is er geen sprake van ideologische beïnvloeding uit onvrije landen als Koeweit. Het spreekwoord ‘wiens brood men eet, diens woord men spreekt’ geldt volgens Elforkani blijkbaar niet voor moskeeën die financiële steun uit het buitenland ontvangen.

Ik denk dat hij met dat laatste gelijk heeft. De situatie is namelijk een heel andere dan doorgaans gedacht wordt. De stichtingen en rijke personen in het Midden-Oosten hoeven hun ideologische wil helemaal niet op te leggen aan Nederlandse moskeeën en islamitische stichtingen omdat ze al op één lijn zitten. De financiers uit de ‘onvrije landen’ zijn doorgaans zeker conservatief, maar dat zijn de imams en islamitische leidslieden die de steun ontvangen óók. Er zullen marginale verschillen zijn, maar essentieel zijn ze zeker niet. De zorg om de buitenlandse beïnvloeding, is dan ook gedeeltelijk onterecht en mocht die er al zijn dan is het een illusie deze te kunnen stoppen met het verbieden van financiële steun uit die zogenaamde onvrije landen.

We zijn hypergevoelig geworden voor alles wat islam is: een baard, een sluier, een oproep tot gebed, een moskee en ga zo maar door

We hebben hier te maken met een ideologische strijd, die de enkele financiering van een islamitisch clubje hier of daar overstijgt. De islam in Nederland zit zwaar in de verdrukking. Politici uit vrijwel het hele politieke spectrum spreken zich kritisch uit over islam en moslims en zelfs PvdA-burgemeester van Arnhem Ahmed Marcouch spreekt zich uit voor een verbod van het salafisme. Maar de radicalisering van de Nederlandse islam gaat door, en dat komt heus niet alleen door de gewraakte financiering. Het internet staat bol van de websites die oproepen tot een steeds fundamentalistischer islam. Orthodoxe predikers trekken door Europa en houden zich in hun preken immer – net – aan de wet. Jongeren, die het bashen zat zijn, trekken zich terug in hun eigen islambubbel. En er is nog iets aan de hand. Nederlandse politici en de Nederlandse publieke opinie beginnen zich steeds meer te verzetten tegen alles wat islam is of naar islam riekt. Terreurdeskundige Ronald Sandee - die ook door de commissie gehoord werd -  parafraserend: ‘Als het loopt als een eend, kwaakt als een eend, dan kan het alleen een eend zijn.’ Of in mijn woorden: ‘Alles wat riekt naar islam, riekt tegenwoordig naar gevaar en geeft reden tot alarm’. We zijn hypergevoelig geworden voor alles wat islam is: een baard, een sluier, een oproep tot gebed, een moskee en ga zo maar door.
 
En aan die hypergevoeligheid komt voorlopig geen einde. Moslims strijden met alles wat ze in zich hebben voor een gerechtvaardigde plaats in de samenleving waar ze niet alleen getolereerd, maar ook gerespecteerd worden. De ontwikkelingen in de politiek en de samenleving staan daar echter steeds meer haaks op.

Daar gaat de enquêtecommissie geen verandering in brengen en je kunt de inhoud van het te verschijnen rapport al raden: er is alle reden tot zorg, want de ideologische beïnvloeding wordt groter en groter. En als reactie daarop gaan ‘de moslims’ dan weer met hun hakken in het zand. Een samenleving als de onze is gebaat bij vertrouwen over en weer tussen alle bevolkingsgroepen en die is nu ver te zoeken. Ik ben niet pessimistisch van aard, maar vrees dat er nog veel water door de Rijn stroomt voor er een goede vertrouwensbalans is gevonden voor de Nederlandse islam en moslims.

Foto: Hollandse Hoogte/Sabine Joosten