Weer ongelijk behandeld? Dit keer meld ik wel!
Het is vrijdagmiddag. Mijn zoon van 17 vertrekt met een groep vrienden naar Appelpop in Tiel. Ze hebben er zin in. Om 9 uur ‘s avonds gaat mijn telefoon. Het is mijn zoon. Hij is aangehouden door twee handhavers. Daar gaan we weer, dacht ik.
Mijn zoon liep met twee vrienden - beiden van Nederlandse afkomst - richting de ingang van het festivalterrein. Handhavers lieten mijn zoon niet verder lopen. Ze hielden hem aan voor alcoholcontrole. Alleen hem. Hij moest zich legitimeren. Bij het zien van zijn paspoort zei de handhaver: ‘Je naam is niet Nederlands, wat is je afkomst?’
Toeval?
Dit soort voorvallen lijken langzaamaan eerder regel dan uitzondering sinds mijn zoon op een leeftijd is dat hij uitgaat. Hij – half Afghaans, half Nederlands – en ook zijn vrienden van Marokkaanse komaf worden vaak door politie, handhavers of ‘uitsmijters’ anders bejegend dan hun Hollandse vrienden, zonder enige uitleg. Zo ook in dit geval. In het begin twijfelde ik nog wel eens. Misschien was het gewoon toeval dat ze hem er uit pikten? Maar nu het vaker voorkomt, geloof ik dat niet meer.
En natuurlijk heb ik er geen enkele moeite mee dat minderjarigen gecontroleerd worden op alcohol. Terecht dat hij daarvoor aangehouden kan worden. Dat staat niet ter discussie. Maar wat ik niet begrijp, is waarom de handhavers weigerden de andere twee jongens te controleren of naar hun legitimatie te vragen. Of uitleg hierover te geven, waar de jongens om vroegen. Hun protest en opmerking dat dit etnisch profileren was, werd slechts beantwoord met een dreigement dat ze mijn zoon meenemen als hij dat nog eens zou zeggen. De avond was verpest.
Voor hetzelfde vergrijp hebben jongeren met een migratieachtergrond een 5.6 keer grotere kans om als verdachte aangemerkt te worden dan leeftijdsgenoten van Nederlandse komaf. Dat blijkt uit een analyse van promovenda Willemijn Bezemer die Controle Alt Delete gisteren publiceerde. Voor Marokkaans-Nederlandse jongeren is de kans zelfs 8.4 keer zo groot. Lees meer over dit onderzoek.
Heeft het wel zin?
Dit soort situaties leidt bij mijn zoon tot veel frustratie. En ook bij mij. Het raakt me in mijn moederhart. Het geeft me een gevoel van machteloosheid. Want wat kun je er aan doen? Het lijkt telkens of je te weinig hebt om melding te doen van ervaren discriminatie. Het is lastig om dit te bewijzen. En wie gelooft het verhaal van een 17-jarige tegenover dat van een volwassen gezagsdrager? Je denkt al snel dat een klacht indienen of deze ervaring melden bij een instantie geen nut heeft. En dat is nu precies wat zoveel jongeren en waarschijnlijk ook hun ouders denken. In een recent onderzoek van KIS gaf twee derde van de jongeren aan dat die wel eens te maken heeft gehad met discriminatie. Geen van die jongeren heeft dat ooit gemeld. Belangrijkste reden: het heeft toch geen zin.
'Gemeenten zijn verantwoordelijk voor handhavers. Daarom is melden extra belangrijk: zo komt het hoger op de agenda van gemeenten.'
Maar het is niet normaal dat ongelijke behandeling van jongeren – of volwassenen trouwens – met een niet-Hollands uiterlijk en buitenlands klinkende achternaam zo veelvuldig voorkomt. Vooral in een land waarin we trots zijn op onze democratische waarden als gelijke behandeling. Welke boodschap geven we jongeren mee als gezagsdragers, die juist het goede voorbeeld moeten geven, deze waarden niet uitdragen? Het kan daarom niet zo zijn dat óók ik geen actie onderneem. In mijn werk houd ik me nota bene bezig met dit onderwerp, Onlangs werkte ik nog mee aan een discriminatiemeldwijzer voor jongeren om de meldingsbereidheid te vergroten.
Ongelijke behandeling op de agenda
Ik besloot daarom advies te vragen aan iemand die ik ken bij het College voor de Rechten van de Mens. Zij gaf me het laatste zetje. Want in het Appelpop-incident was mogelijk sprake van ongelijke behandeling en verwijzing naar afkomst zonder enige relevantie, aldus het College. Net als politie moeten handhavers zich natuurlijk ook houden aan de wet van gelijke behandeling. Gemeenten zijn verantwoordelijk voor handhavers. Dus het melden is daarom extra belangrijk: zo komt het hoger op de agenda van gemeenten.
Klacht indienen
Ik heb deze week een klacht ingediend bij de gemeente Tiel. Het bleek eenvoudiger dan ik dacht. Een online formulier waar je tijdstip en locatie invult evenals de klacht met een korte toelichting. Het is aan de gemeente om de klacht in behandeling te nemen en te reageren. Als dit te lang duurt, heb ik ook nog de mogelijkheid om dit te melden bij de Nationale ombudsman. Zij kunnen dan navraag doen bij de gemeente hoe het staat met de ingediende klacht.
Ik ben benieuwd naar de uitkomst. Voor nu geeft alleen het feit dat ik iets heb gedaan me al voldoening.
Meer informatie?Neem contact op met:
