Kennisbank

Slachtoffers van huiselijk geweld die de Nederlandse taal niet of nauwelijks machtig zijn komen beperkt of laat in beeld bij ambulante hulporganisaties. KIS voerde daarom een verkennend onderzoek uit: hoe kunnen we tijdig en beter in contact komen met deze doelgroep? Welk passend ambulant hulpaanbod is beschikbaar? Wat zijn hierin knelpunten, oplossingen en werkzame elementen?    

Ouders met een migratieachtergrond hebben behoefte aan concrete steun van sociaal professionals bij hun vragen rond shame sexting, ook vragen vanuit hun religie. Professionals ervaren de noodzaak om het gesprek aan te gaan, maar ervaren op hun beurt vaak onzekerheid over hoe ze dit, op een cultuursensitieve manier, kunnen doen. KIS ontwikkelde een toolkit: Praten over shame sexting, waarvan deze brochure onderdeel is.

Jongeren met een migratieachtergrond lopen extra risico’s op shame sexting, maar ook daarna. Praten met (hun) ouders over (shame) sexting vraagt van sociaal professionals knowhow en een culturele en religieuze sensitiviteit. Welke tools helpen om jouw kennis en vaardigheden uit te breiden?

Gesprekken met jongeren voeren over seksualiteit draagt bij aan seksuele gezondheid, gezonde relaties en het kennen van de eigen grenzen. In gesprek gaan over seksualiteit kan echter moeilijk zijn. KIS ontving het signaal dat ouders met een Eritrese en Ethiopische migratieachtergrond geregeld worstelen met de seksuele opvoeding van hun kinderen in de Nederlandse context. Samen met Stichting Seksueel Welzijn onderzochten we hoe ouders met een Eritrese en Ethiopische achtergrond ondersteund kunnen worden bij de seksuele opvoeding van hun kinderen.

Vooral meisjes met een Marokkaans-, Turks- of Hindoestaans-Nederlandse achtergrond lopen risico op exposing of shame sexting, het ongewenst online verspreiden van (gemanipuleerd) pikant beeldmateriaal. Hoe ga je daarmee om als professional of vrijwilliger die met jongeren en hun ouders werkt? Om (online) seksuele grensoverschrijdingen te voorkomen, maakte KIS dit overzicht van (preventieve) interventies.

Per jaar worden er naar schatting tussen de 150 en 800 jongens en meiden met een migratieachtergrond door hun ouders achtergelaten in het buitenland. KIS deed samen met het Landelijk Knooppunt Huwelijksdwang en Achterlating een verkennend onderzoek. In een nieuwe handreiking geven we handvatten voor professionals in onderwijs, hulpverlening en opvoedondersteuning om achterlating te signaleren en voorkomen.

Het versturen van zelfgemaakte naaktbeelden (sexting) lijkt toe te nemen onder Nederlandse jongeren. Dit geldt ook voor tienermeiden met een Marokkaans-islamitische achtergrond. Opvallend is dat zij relatief vaak negatieve ervaringen met sexting rapporteren. Dit verkennende onderzoek heeft als doel hulpverleners te laten zien hoe zij moeders met een Marokkaans-islamitische achtergrond kunnen ondersteunen in de opvoeding, zodat negatieve gevolgen van shame sexting onder tienermeiden kunnen worden voorkomen en aangepakt.

Verschillende lokale (zelf) organisaties in Nederland zetten zich in om taboeonderwerpen zoals kindhuwelijken, huwelijksdwang, achterlating en eergerelateerd geweld bespreekbaar te maken. Om de aanwezige kennis en kunde van deze organisaties te ondersteunen, maakte KIS een overzicht van elementen en methoden die goed werken bij deze voorlichtende activiteiten.

De vraag naar en het aantal weerbaarheidstrainingen met aandacht voor meiden met een migratieachtergrond groeit. Het is echter nog niet goed mogelijk om een aanpak als effectief te bestempelen. KIS onderzoekt in deze verkennende studie hoe weerbaarheidsaanpakken voor meiden met een migratieachtergrond verbeterd kunnen worden.

Jaarlijks trouwen naar schatting honderden Nederlandse jongeren tegen hun zin. Vooral jongeren tussen de 16 en 25 jaar met een niet-westerse achtergrond zijn kwetsbaar voor uithuwelijking. Professionals missen echter vaak de signalen: dikwijls zijn die niet duidelijk en jongeren praten er niet gauw over.

Zeven moedige vrouwen vertellen openhartig over hun keuzes en de gevolgen van hun partnerkeuze. Hoe is het om bij je eigen keuzes te blijven? En hoe ga je om met druk, drang en zelfs geweld als vrije partnerkeuze niet vanzelfsprekend is?