Subdoel 2: Vooroordelen en stereotypen verminderen

De campagnevideo's richten zich op verschillende vormen van discriminatie, zoals leeftijd, herkomst, geslacht, handicap/chronische ziekte, seksuele gerichtheid en godsdienst, en op verschillende plekken waar discriminatie plaatsvindt, zoals bijvoorbeeld de werkvloer, de openbare ruimte en school.

Door het proces van werven en selecteren van nieuwe medewerkers objectief in te richten kies je de meest geschikte kandidaat, ongeacht achtergrond of afkomst. Wetenschappers zijn het erover eens dat dit bijdraagt aan meer (culturele) diversiteit en iedere kandidaat zo een gelijke kans krijgt. Recruiters vertellen in korte video's waarom het goed is om dit te doen.

Racistisch of discriminerend gedrag gebeurt deels onbewust of onbedoeld. Maar dat betekent niet dat je er niets aan kan doen, zeggen experts tegen NU.nl. In dit artikel worden tips gegegeven die je op weg kunnen helpen om onbewust racistisch of discriminerend gedrag bij jezelf te herkennen.

Als je nooit omgaat met mensen uit een andere omgeving of cultuur dan krijg je vanzelf een eenzijdig wereldbeeld. Dan is het moeilijk om stereotypen en vooroordelen de kop in te drukken. Dit kan leiden tot discriminatie. Hoogleraar Daniël Wigboldus vertelt in dit college van de Universiteit van Nederland wat je kunt doen om dit te voorkomen.

Met deze Implicit Association Test van de Harvard Universiteit kom je erachter op welk gebied jezelf impliciete vooroordelen hebt. Impliciete vooroordelen zijn een automatische reactie die we hebben op andere mensen. Deze houdingen en stereotypen kunnen een negatieve invloed hebben op ons begrip, onze acties en besluitvorming. Het idee dat we vooroordelen kunnen hebben die we niet willen of geloven, was behoorlijk radicaal toen dit voor het eerst werd geïntroduceerd. Het feit dat mensen onbedoeld kunnen discrimineren heeft nog steeds gevolgen voor het begrijpen van ongelijkheden in veel aspecten van de samenleving, in onder andere de gezondheidszorg, politie en onderwijs, evenals organisatorische praktijken zoals werving en promoties.

Documentairemaker Sunny Bergman wil weten waarom veel witte mensen zich verongelijkt voelen als het over racisme en witte privileges gaat. Vooralsnog worden in het racismedebat de problemen gemakshalve neergelegd bij immigranten. Omdat ze niet goed zouden integreren, of bij lager opgeleide proteststemmers omdat zij er racistische denkbeelden op nahouden. Maar wat kleurt de blik van witte hoger opgeleiden, van de 'elite', die het morele gelijk aan hun zijde denken te hebben en menen dat kleur er niet toe doet? Bergman gaat in de documentaire Wit is ook een kleur (2016) op zoek naar antwoorden.

In Nederland leven we in een witte wereld. Eeuwenlang was 'wit' bepalend voor de maatschappelijke en culturele status quo. Maar sinds de hernieuwde Zwarte Piet-discussie staat 'wit' onder druk. Aan de hand van persoonlijke anekdotes, wetenschappelijke publicaties en gesprekken met ervaringsdeskundigen, helpt Anousha Nzume witte mensen om te gaan met hun witte fragiliteit tussen de steeds mondiger wordende niet-witte mensen. En niet-witte mensen hoe om te gaan met de defensieve houding van witte mensen zodra hun privilege ter discussie staat.

Onze levens en culturen zijn samengesteld uit vele overlappende verhalen. Schrijver Chimamanda Adichie vertelt in deze TED-talk hoe ze haar authentieke culturele stem vond. Adichie waarschuwt dat als we maar één verhaal over iemand of een land horen, er misverstanden kunnen ontstaan.

De Keti Koti (Dialoog) Tafel is een nieuwe traditie waarbij door het uitwisselen van persoonlijke ervaringen stil wordt gestaan bij de hedendaagse gevolgen van het Nederlandse slavernijverleden. Witte en zwarte Nederlanders en alle kleuren daar tussen in schuiven aan.

Politiemensen die melding maken van racisme en discriminatie zien weinig verandering op de werkvloer. Slachtoffers worden weggepest, weggepromoveerd of ontslagen. Inclusiviteit wordt door de korpsleiding met de mond beleden, maar de praktijk is anders. In de documentaire De blauwe familie (2022) komt dit aan bod.

Eerste, tweede en derde generatie blijven met dezelfde vragen worstelen: wanneer mag je jezelf Nederlander noemen, en is dat ook wat je echt wil? Mag je kritiek op je nieuwe vaderland hebben? Mag je het debat bepalen? En wat is er eigenlijk mis met geluk zoeken? De mensen over wie vaak wordt gedebatteerd en gesproken, komen in dit boek zelf aan het woord – op hun manier, in hun eigen stijl, en in hun eigen taal. Ze laten je ongefilterd en ongezouten zien hoe het is om structureel, van generatie op generatie de realiteit van ‘de Ander’ te moeten leven.

Maar weinig biseksuelen komen uit de kast. Volgens Bastiaan Rosman komt dat door het enorme onbegrip dat er heerst. Ze zeggen: 'Je kan geen keuze maken.' Of: 'Je bent gewoon homo, maar durft er nog niet voor uit te komen.' Rosman maakte hier de documentaire To Bi or not to Bi over.

Zonder zichzelf te sparen beschrijft auteur Sinan Çankaya in het boek Mijn ontelbare identiteiten hoe moeilijk hij het vindt om zijn eigen verhaal te vertellen tegen de achtergrond van de debatten over integratie, cultuur en racisme.

Stories that Move is een gratis online tool op basis van echte verhalen en ervaringen van jongeren. Dit is een online leeromgeving met aandacht voor diversiteit, inclusiviteit en de verschillende vormen discriminatie. Stories that Move is gebaseerd op storytelling. Er zijn onder meer video-interviews te bekijken, waarin jongeren hun gedachten over en hun ervaringen met discriminatie delen.

Open deur?! is een scenariobased game waarin omgaan met diversiteit centraal staat.

In deze podcast vertellen vier mensen over hun ervaringen met racisme. Hun ervaringen worden gedeeld in het kader van de Internationale dag tegen racisme en discriminatie. De podcasts duren tussen de 8 en 24 minuten per aflevering.