Vluchtelingen

Inwoners van azc’s hebben te maken met lange wachttijden, hekken van tijd, strenge regels vanuit de overheid en komen niet snel in aanmerking voor ggz-behandelingen. Naast lange wachtlijsten en gebrek aan personeel ontbreekt ook de cultuur- en religiesensitieve kennis en taal om adequate sociale en geestelijke gezondheidszorg te verlenen. De Rotterdamse Stichting Mano zette in samenwerking met De Stadscoalitie en Avant Sanare afgelopen twee jaar een goedwerkend spreekuur op waar mensen laagdrempelig kunnen uitpuffen. Doel is signaleren en preventie, om erger te voorkomen. Biedt de methodiek van het ‘uitpufspreekuur’ uitkomst voor de oplopende spanning in de noodopvang en azc’s? 

Op woensdag 6 december namen 35 mensen deel aan een interactief webinar over inzichten en lessen uit anderhalf jaar particuliere opvang van Oekraïense ontheemden. Het webinar werd georganiseerd naar aanleiding van de publicatie van het KIS rapport Opvangen doe je niet alleen! Daarbij werd stilgestaan bij de bevindingen van het onderzoek. 

Voor kinderen die naar Nederland zijn gevlucht, kan het moeilijk zijn om te praten over wat zij hebben meegemaakt. Ook voor mensen in hun omgeving kan het lastig zijn om met hen in gesprek te gaan over de vlucht, het land van herkomst en de aankomst in Nederland. Tegelijkertijd is praten belangrijk om trauma te voorkomen of op tijd te signaleren. KIS formuleerde daarom handvatten om een praatmethode voor gevluchte kinderen te ontwikkelen.