Kleurenblindheid

Praten over huidskleur is voor veel mensen enigszins taboe. Artikelen die gaan over ‘witte’ en ‘zwarte’ mensen of ‘mensen van kleur’, roepen dan ook vaak veel negatieve reacties op. Waarom zo openlijk over huidskleur of afkomst spreken: ‘We zijn toch immers allemaal mensen?’ In de wetenschap wordt het vermijden van huidskleur - en het gebrek aan erkenning van ongelijkheid op basis van huidskleur - onder meer 'kleurenblindheid’ genoemd. Het klinkt misschien paradoxaal, maar om racisme aan te pakken moeten we juist kijken naar kleur en afkomst. In dit artikel beschrijven we deze ogenschijnlijke paradox en geven we een aantal tips om hiermee om te gaan.

Voor zo'n twintig gemeenten die het afgelopen jaar, mede met steun van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, zich hebben ingezet om discriminatie op grond van herkomst, religie en huidskleur te voorkomen en te verminderen, is op 16 november een online bijeenkomst gehouden. Het ministerie en KIS organiseerden de bijeenkomst met als thema 'Generiek en specifiek vooroordelen en discriminatie voorkomen en aanpakken: hoe doe je dat?'

Institutioneel racisme, hebben we daar een goed beeld van? En wat kunnen we er tegen doen? Die vragen stonden centraal in het online kennisatelier Institutioneel Racisme in de serie over inclusief lokaal beleid van KIS. Wetenschappers, onderzoekers en beleidsmakers wisselden ervaringen en oplossingen uit. Op organisatieniveau, maar ook binnen de (lokale) overheid zijn goedwerkende instrumenten te vinden.