Ik groeide op in een rijtjeshuis in een jarenzeventigbuurt. Als klein kind speelde ik op het pleintje, en ik kende er bijna iedereen. Tijdens mijn studie woonde ik vier jaar lang in een studentenhuis met elf meiden. Qua woonconcept zou je het nu een woongroep noemen. De deuren stonden open, we zaten bij elkaar op de kamers, we leefden, studeerden en feestten samen. We hadden geen woonkamer, of keuken, maar we ontmoetten elkaar op de grote gang. Wij kenden de buren.
Geschreven door: Charlotte van Haselen