Als je de grijze lucht van Manchester steeds boven je ziet, begrijp je opeens waarom de muziek die er vandaan komt klinkt zoals ze klinkt. Zwaarmoedig, mistroostig, melancholisch: Atmosphere van Joy Division ís Manchester, gevangen in akkoorden. Dat gebrek aan kleur in de lucht wordt gecompenseerd door de stad zelf. Het is één van de meest etnisch diverse steden ter wereld, de underground scene is er levendig, en wanneer United speelt kleurt de stad rood. Ik woonde er van 2013 tot 2016, voor mijn promotieonderzoek. Je leert in drie jaar veel over een stad, over een land, en over de mensen die er wonen. Het meest verwonderde ik me over de Engelse ‘klassenmaatschappij’, en de expliciete manier waarop klasse en sociale ongelijkheid er aanwezig zijn in het publieke debat. In gesprekken verwijzen mensen regelmatig naar hun eigen afkomst en die van anderen. De identificatie met de eigen groep is sterk, vooral wanneer het de working class betreft. Over een middle class afkomst werd – in ieder geval in mijn omgeving – met minder trots gesproken, waarschijnlijk vanwege de zweem van privilege die eromheen hangt.
Eenvoudige pagina
