Actueel

Het woord polarisatie geeft een wat ongemakkelijk gevoel. Alsof het gebruik van het woord de fenomenen waar het naar verwijst versterkt - een speech act, die het probleem in het leven roept, of op zijn minst onnodig problematiseert. Toch valt het woord vaak en gauw bij sociale of politieke spanningen. Het is een woord van deze tijd, en het heeft geen zin de ogen daarvoor te sluiten.

De coronapandemie zorgde voor een roerig jaar bij de politie: rellen bij de invoering van de avondklok, de Black Lives Matter-demonstraties en het handhaven van de coronaregels. De politie stond op het Malieveld en het Museumplein steeds vaker tegenover boze burgers. Daar bovenop kwam nog de kritiek die sinds de aanhouding van rapper Typhoon, de nekklem en het overlijden van Mitch Henriques én de app-groep van Rotterdamse agenten, de Hermandad blijft achtervolgen. In diverse rapporten over het functioneren van de politie valt te lezen: etnisch profileren, institutioneel racisme. Harde woorden, die volgens Liesbeth Huyzer – sinds vorig jaar juni plaatsvervangend korpschef – de werkelijkheid niet helemaal recht doen. Maar ze wil ermee aan de slag en ziet in deze moeilijke tijd vooral een kans. ‘De blauwe muur van stilte is doorbroken, dat is goed.’

Bevolkingsgroepen met een migratieachtergrond moeten beter beschermd worden tegen het coronavirus en de gevolgen daarvan. Dat schrijven onderzoekers van Amsterdam UMC, GGD Amsterdam en het landelijk expertisecentrum Pharos in hun onderzoek ‘Covid-19 en etniciteit’ dat onlangs werd gepubliceerd. Ze pleiten voor extra inspanningen, aangezien eerdere maatregelen niet konden voorkomen dat corona deze groepen zwaarder heeft getroffen dan mensen van Nederlandse komaf.

Als je de grijze lucht van Manchester steeds boven je ziet, begrijp je opeens waarom de muziek die er vandaan komt klinkt zoals ze klinkt. Zwaarmoedig, mistroostig, melancholisch: Atmosphere van Joy Division ís Manchester, gevangen in akkoorden. Dat gebrek aan kleur in de lucht wordt gecompenseerd door de stad zelf. Het is één van de meest etnisch diverse steden ter wereld, de underground scene is er levendig, en wanneer United speelt kleurt de stad rood. Ik woonde er van 2013 tot 2016, voor mijn promotieonderzoek. Je leert in drie jaar veel over een stad, over een land, en over de mensen die er wonen. Het meest verwonderde ik me over de Engelse ‘klassenmaatschappij’, en de expliciete manier waarop klasse en sociale ongelijkheid er aanwezig zijn in het publieke debat. In gesprekken verwijzen mensen regelmatig naar hun eigen afkomst en die van anderen. De identificatie met de eigen groep is sterk, vooral wanneer het de working class betreft. Over een middle class afkomst werd – in ieder geval in mijn omgeving – met minder trots gesproken, waarschijnlijk vanwege de zweem van privilege die eromheen hangt.